Hoi Iedereen,

Het is weer een tijdje geleden dat ik geschreven heb. Om even aan te sluiten op het vorige verhaal. Ik heb op 26 Januari de bus genomen naar Cusco. Mijn verwachtingen waren hoog omdat ik enkel goede verhalen van deze plek gehoord had. En uiteraard kwam de datum van de start van de Inca Trail steeds dichterbij!

Op 27 januari om 06:00 ´s ochtends kwam ik aan in Cusco. Ik was behoorlijk brak na de rit van 10 uur. De wegen zijn wel verhard maar het is lang niet zo smooth als in Nederland. Dus behoorlijk wat op en neer gestuiter en weinig slaap. Wat gelijk opviel in Cusco was het weer. Het was koud, je kon gewoon je eigen adem zien!!! Ik stond bijna op het punt om om te draaien terug naar Lima. De taxi chauffeur die me vervolgens naar mijn hostel bracht zette me af voor zeker 5 Soles (wat 1,5 euro is) maar toch, geen leuke start van Cusco. Bij de hostel aangekomen kon ik pas om 13:00 in checken, dus de tijd doorgebracht met ontbijt, tv kijken en een beetje in de binnentuin chillen. Wat me vooral opviel is dat het weer in Cusco onvoorspelbaar is. En dan bedoel ik niet zoals in Nederland. Nee echt onverspelbaar, het kan binnen 5 minuten veranderen. Het lastige daarvan is dat wanneer het bewolkt is, het gewoon stik koud is (wat ook te begrijpen is op 3400 meter hoogte), maar zodra de zon doorkomt is het dan ook gelijk 15 tot 20 graden warmer. Een uitdaging om je daar op te kleden. De volgende ervaring met Cusco was dat ik 2 dagen niet kon pinnen. Waaah redelijk vervelend is dat vooral omdat ik de Inca Trail nog moest betalen. Het blijkt dat je ook met je Creditcard kan pinnen. Nooit geweten maar gelukkig had ik voldoende geld om de rest van mijn tijd in Cusco door te komen.

Dag 2 in Cusco ging ik mee met een wandeltocht door de stad, georganiseerd door jongeren. Cusco is een stad voor jongeren. Je hebt tig plaatsen om te stappen, het eten is prima en de prijzen vallen opzich wel mee. Daarnaast kan je vanuit deze plek geweldige tochten maken. Tijdens deze toch ontmoette ik een Oostenrijkse waar ik de rest van de dag mee op trok. Als lunch had ik de beste combinatie ooit Peruaans/Mexicaans. Ik had Quesadilla met Alpaca vlees. Het was echt super lekker. Voelde me alleen een beetje schuldig aangezien Alpaca´s echt de liefste dieren zijn die je maar kunt vinden.

Het ontmoetten van mensen ging steeds makkelijker. In de hostel kwam ik een Amerikaanse tegen die ik in Arequipa ontmoet had. We besloten om de dag erop te gaan hiken naar de oude Inca reunes.Naar de tempel van de maan. We hadden super geluk met het weer en het kostte ons zo´n 4 uur om de reüne te vinden. Na de toch gingen we eten. Dit keer stond een 100% Peruviaanse maaltijd op het menu, Cavia. Ik was redelijk blij dat ik niet het gehele beestje op mijn bord kreeg. Ik kreeg enkel het middenstuk. Het smaakte best prima eigenlijk, het is vooral het idee dat je een huisdier eet wat veel mensen afschrikt. Maarja na het eten van geiten hersenen in Spanje, Alpaca, kon dit er ook wel bij.

Over Cusco kan ik je nog zoveel meer vertellen, maar dan zou dit verhaal enorm lang worden. De stad is een en al geschiedenis en ik heb er ontzettend veel geleerd vooral over de tradities van de Inca´s en de geschiedenis van de stad. Mijn interesse betreft de (pre) inca cultuur is alleen maar toegenomen. Vooral de Mystiek rond deze cultuur spreekt me enorm aan. We weten er gewoon zo weinig van af. Als je in de stad rondloopt voel je gewoon de verhalen, het verleden. Een bijzondere plek om rond te lopen. Hou je van verhalen en mystiek ga naar Cusco, lees over de Inca´s en laat je meevoeren door dit bijzondere volk.

Genoeg over Cusco, 3 dagen was genoeg om te aclimatisseren. Tijd voor de voorbereiding van de Inca Trail. De dag voordat we vertrokken hadden we een briefing door het bedrijfje waarmee ik de track zou gaan doen. De totale groep bestond uit 2 Briste jongens van mijn leeftijd en ik. Dat was het, een privé Inca Trail. Na de briefing hebben we even samen gegeten om elkaar alvast iets beter te leren kennen. Daarna was het optijd naar bed aangezien we al om 03:00 zouden worden opgehaald.

Oké dan nu over de Inca Trail. Ik ga proberen om er zo goed mogelijk verslag van te doen. Maar ik wil beginnen om te zeggen dat de trail echt fantastisch was, dat ik van elke stap genoten heb en dat ik eigenlijk niet kan uitleggen hoe magisch deze tocht was. Om te beginnen was het gewoon perfect om in het laagseizoen te gaan. Het leek alsof we de enige op de Trail waren, wat onmogelijk is in het hoogseizoen.

In ieder geval Dag 1 bestond uit een trekking van ongeveer 8 uur. Het eerste deel van glooiend omhoog. Na de lunch beklommen we alvast het eerste gedeelte van de Dead Woman Pass. Het eerste deel kon ik de jongens prima bij houden, het tweede deel moest ik lossen. Maar dat was niet erg, onze gids bleef ver achter mij zodat ik het idee was dat ik gewoon alleen door de bossen liep. Ik zal proberen snel wat foto´s online te zetten want omschrijven hoe het eruit zag is onmogelijk. Het oude Inca pad bestaad uit treden (zoals een trap) langs deze treden lopen watervallen. De enige geluiden die je hoorde was van het water, de dieren en mijn ademhaling. Hoe uniek is dat. Na een uur of 8 kwamen we halverwege de berg, daar was onze kampeerplek. We hoefde onze eigen tenten enzo niet op te zetten, dit werd allemaal gedaan door Porters die ons voor 4 dagen vergezelde. Het eten werd ook door hen gekookt. Het zijn kleine, onzettend sterke mannen uit de bergen die de spullen met een razend tempo omhoog brengen. Wij moesten na 20 passen al lossen toen we hen probeerde te volgen. Het uitzicht vanaf de kampeerplek was fenomenaal!!! Beter kan ik het niet omschrijven. We stonden alledrie op de rand van de klif, vol ongeloof kijkend naar de omgeving. We zagen in de diepte de vallei waar we gelunched hadden. Bergen met sneeuw op de achtergrond en wat wolken die het plaatje afmaakte. Denk je alles gehad te hebben nou niet dus. Na het avond eten (eten was echt heel erg goed) gingen we de eettent uit en zagen we dat het helder was. Ik heb nog nooit in mijn leven zo´n sterrenlucht gezien. Het leek of je de hele melkweg kon zien. Ik heb geprobeerd er foto´s van te maken maar die mislukte hopeloos. Het was weer een moment van stilte en met open mond staren naar de lucht.

Dag 2 was weer vroeg op. Zoals de gids al verteld had was de rest van de dagen niet zo zwaar als de eerste. Dit klopte. Na het beklimmen van de Dead Woman Path (zeer leuke foto´s op de top gemaakt) was het enkel afdalen tot de lunch. Daar hadden we de mogelijkheid om te douchen onder het water van de glacier. Ik bedankte vriendelijk maar een van de Britse jongens waagde erop. Hij gaf toe geen adem te kunnen halen toen hij onder het water stapte, niks voor mij dus. De tweede deel van de dag werd het wat meer bewolkt en we eindigde in de wolken op onze tweede kampeerplek. Het ritueel was hetzelfded, slaapzak uitrollen, wachten op avond eten, praten, muziek luisteren, verhalen aanhoren van de gids (en je afvragen wat nou waar is en wat niet) en vervolgens slapen.

Dag 3 was een uitslaap dag. Om half 8 werden we wakker gemaakt. Eerst rustig ontbijten, een foto maken van de Porters (was het enige moment waarop ze er tijd voor hadden) en daarna relax aan de wandel. Het was eventjes berg op en daarna bergafwaarts. Volgens de gids 700 treden. Tijdens het afdalen kwamen er nog wat interessante onderwerpen aan bod zoals religie, relaties, reizen. Daarnaast deden we nog wat drankspelletjes, alleen dan zonder de drank uiteraard. Zo kwamen we de tijd goed door. Toen we net bij onze kampeerplek waren begon het te gieten. Precies op tijd zeg maar. Rond half 5 klaarde het op en gingen we nog een Inca plek bezoeken vlak bij het kamp (Owja tijdens de gehele rit nog tig Inca sites gezien met elk een ander verhaal. De gids vertelde bij bijna elke plek wel een mooi verhaal. Ik hou het op verhaal want het is niet te zeggen wat fictie en wat non-fictie was) . Het uitzicht weer Fenomenaal!!! Meer kan ik er niet van maken, de groene bergen, de watervallen, de rivier in de vallei. Het complete plaatje. Elke hoek die je om kwam wilde je gewoon een foto nemen. Maar om eerlijk te zijn kan zelfs een foto niet laten zien hoe bijzonder deze plekken op de Inca Trail zijn.

Dag 4, tijd voor Machu Picchu. We werden om 03:40 gewekt. En om half 5 liepen we over het laatste deel van de Inca Trail (sommige delen van de trail zijn nog 90% origineel). Het was meer een race om voor de andere groepen boven te zijn. En dat lukte. We waren als eerste volledige groep boven bij de SunGate. En we hadden wederom geluk met het weer. De lucht was helder wat betekende dat we Machu Picchu beneden ons konden zien liggen. Wat een machtig gevoel was dat. Het was een mooi moment waarop iedereen stil werd en gewoon genoot. Ik kan me voorstellen dat de vroegere Inca´s naar die plek kwamen om te mediteren, wat een uitzicht. Daarna was het nog even een stukje naar beneden om in Machu Picchu aan te komen. Het uitzicht bleef fantastisch, de bergen alles het was EPIC! Er waren al wat toeristen, allemaal netjes gekleed, schoon enzo. Kwamen wij er tussen door met smerige schoenen, bezweette kleren en 3 dagen zonder douche. Toch voelde we ons (ja we waren het alledrie hier zo duidelijk over eens) zo ontzettend machtig. Het leek of wij hier toch iets meer thuis hoorde dan de toeristen die de bus hadden genomen. Dat wij het iets meer verdiende. Een raar gevoel eigenlijk. Na onze tassen te hebben afgezet kregen we een rondleidig door onze gids. Vooral het begin was interessant. Hij vertelde over de tempels, dat de Spanjaarden deze plek nooit ontdekt hadden en dat niemand precies weet wat Machu Picchu nu eigenlijk voor diende. Het zijn enkel theoriën. Toen we halverwege waren (het was 10 uur ´s ochtends) liet de gids ons alleen. Ik trok de rest van tijd op met de jongens. We waren het erover eens dat de Inca Trail zoveel meer toevoegde aan deze plek, gewoon een soort begrip wat je krijgt voor Machu Picchu die je zonder de Trail niet zou hebben. Verder was het ook zeker zo dat de toch er naar toe net zo magisch was als het er zijn. En dat voor de natuur, de bergen adembenemend waren. Het tweede deel van Machu Picchu liepen we eigenlijk snel door heen. Zonder gids zijn het eigenlijk maar een hoop stenen. We besloten nog 1,5 uur te lopen naar Aqua Calientes, want tsja wat doet 1,5 uur er nog toe na zo´n tocht. We hadden lunch in Aqua Calientes en daarna namen we de trein en bus terug naar Cusco.

We waren rond 20:00 terug in Cusco en besloten toch nog maar even opstap te gaan. Uiteindelijk lag ik rond 05:00 op bed. Helemaal gesloopt maar wat een fantastische ervaring.

Tsja zoals ik al zei het is lastig uit te leggen hoe enthausiast ik ben over deze trail. Ik ben zo blij dat ik besloten heb de klassieke inca trail te doen. Mocht je ooit die kant op ga doe het (je moet wel redelijk in gezonde toestand zijn). Het is elke dollar waard. Wij hadden geluk met het weer daarvoor bedankte we elke dag weer Pachamama (moeder aarde), ze was erg goed voor ons deze trail en we hebben alle geluk van de wereld gehad met de uitzichten die we gezien hebben. Het eten was super goed, de gids vertelde boeiende verhalen en uiteraard scheelt het ook als je een goede groep hebt. Nogmaals vooral de views waren bizar. Zo ontzettend mooi, groen, de wolken als of het voor ons zo gemaakt was. Alles viel gewoon op zijn plek tijdens deze trail hoe fantastisch is dat! Het is alles en zoveel meer waarop ik had durven hopen. Ja ik ben er totaal lyrisch over.

Ik ga proberen om wat foto`s te regelen. De laatste dag van de track was mijn camera leeg. Als het goed is krijg ik nog een zooitje foto´s van de jongens (meer dan 300), dus die zet ik erop zodara ik ze heb.