Inmiddels is het weer een week verder. Ik ben nog steeds in Santiago en ik vind het geweldig hier!!! Een stad waar ik met gemak kan wonen. Het is een relatief grote stad vanongeveer 5,3 miljoen mensen, wat 1/3de is van het totaal aantal inwoners in Chili. Als je me van te voren had gevraagd of Santiago op mijn wensen lijstje stond om te zien had ik dit met een grote¨nee¨ beantwoord. Ik had het idee dat de stad modern was (naar Westerse maatstaven) maar dat er verder weinig te doen was. Mijn plan was eigenlijk ook om de stad als een korte stop te zien op weg naar Patagonië.

In eerste instantie vond ik Santiago niks aan. Het had 1 simpele rede de stad was leeg!!! In het weekend van Pasen was de stad verlaten (serieus je kon op straat gaan liggen zonder dat je bang hoefde te zijn dat er een auto aankwam). Ongeloofelijk hoe een miljoenen stad praktisch uitgestorven kan zijn en het gaf een beetje duistere sfeer aan de stad. Veel winkels waren dicht en zoo ok musea. En omdat het Zuid-Amerika is (heel even klein beetje cynisch klagen) is informative over openingstijden enzovoort niet te vinden.

Maar ik moet mijn mening over Santiago volledig bijstellen. Santiago is een stad met een enorme historie, met veel cultuur (zoveel meer dan ik verwacht had), kunstenaars en studenten. Al deze dingen maken de stad levendig en voor mij heel interessant. Ik zal niet zeggen dat ik alles geweldig vind aan de stad. De lucht is super vervuild ik heb nog nooit in mijn leven zoveel smog gezien. De Chilenen houden er soms wat andere gewoontes op na waar je je aan kan storen. Maar dan heeft elk volk wel gewoontes waar je je aan kan storen. Om eerlijk te zijn heb ik de stad heel relaxed beleefd en zijn er geen dingen waar ik me echt aan stoorde, maar die in mijn ogen gewoon onder de categorie ¨je bent in een ander land ergo andere gewoontes¨ valt. Toen ik binnen kwam met de bus dacht hoe ga ik me in hemelsnaam ooit oriënteren in deze enorme stad. Maar zoals in Lima, La Paz, een paar dagen en je kent de weg die je moet kennen. De mooiste wijken in Santiago zijn voor mij Bellavista (de studentenwijk), ´downtown Santiago´ (de enorme winkelstraten en de oude plaza del Armas met alle andere klassieke gebouwen) en het geboed van Lastarria (wat de artiestenwijk is). Elke wijk heeft zijn eigen verhaal.

In downtown Santiago staat de presidentspaleis La Moneda. Het is nauwelijks te geloven dat met de millitaire coup in 1973 dit gebouw gebombadeerd was. Het staat in het centrum omringd door woningen en kantoren, het was een enorm risico om het paleis te bombarderen. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten op 11 september 1973 werd Allende afgezet (vanwege socialistische/communistische gedachtes) door Pinochet (met behulp van Nixon, USA). De periode daarna was een duistere en verwarrende periode waarin vele mensen verdwenen, vrije journalistiek werd afgeschaft en zelfs kinderen van socialistische ouders warden opgepakt. Pas in 1990 vertrok Pinochet na aanhoudende protesten van het volk. Ik ben naar 2 musea geweest die te maken hadden met deze periode van dictatuur. De eerste museum La Memoria y los Derechos Humanos, is het herdenkingsmuseum die de dode eert en de mensen herinnerd aan de verschrikkingen van het regime. Het was zeer indrukwekkend om daar rond te lopen. Er werd duidelijk uitgelegd hoe de coup gepleegd werd, wat er volgde (de martelkampen, de executies, en hoe het volk uiteindelijk overwon. Het deed me erg nadenken over de angst die de kapitalistische landen hadden ten opzichte van het communisme en de inmense invloed die de USA heeft. In hetzelfde museum is er ook een plek ingericht voor ¨huidige¨ mensenrechtenschendingen aan de kaak te stellen. Toen ik er was, was er een expositie over de Abu Graib gevangenis. Na het bezoek aan dit museum ging ik met bedrukte en gemengde emoties naar een ander museum. Naja het is niet echt een museum. Het is een huis in het midden van de stad waar vroeger martelpraktijken plaatsvonden. Het eerste wat opviel waren de metalen straatstenen met daarin de namen van de mensen die daar verdwenen waren, de leeftijd en het beroep. Wat mij als eerste opviel was met name de leeftijd van de overledenen. Ik heb geen herdenkingssteen gezien waarbij de leeftijd hoger was dan 36 jaar. De meeste waren rond de 20. Het huis zelf is niet zo heel indrukwekkend, je ziet de kamers waarin de mensen gemarteld werden enzo. Voor mij het meest indrukwekkende was dat onder de neus van ongeveer heel de stad zoiets kan plaats vinden. Ik bedoel het huis werd ontdekt pas nadat de democratie was terug gekeerd!!! Hoe zoiets geheim kan worden gehouden in een miljoenen stad is voor mij een raadsel. In 1 ochtend beide museums bezoeken was om depressief van te worden. Maar aan de andere kant uiteindelijk overwint het volk wat een goed ding is. Vrouwen, studenten, overheidsmedewerkers...ondanks alle gevaren bleven zij protesteren wat tenslotte democratie terug bracht. Ik had een free walking tour gedaan in de stad. De jongen vertelde dat hij zelf ook geboren was in de jaren van de dictatuur en dat het vooral erg verwarrend was. En dat op dit moment praten over die jaren een groot taboe is. Hij vertelde verder dat er nog steeds overblijfselen waren van de dictatuur. Zo wordt er nog steeds belasting geheven over nieuwe boeken!

Naast het ¨bestuderen¨ van de geschiedenis van de stad heb ik vooral veel rondgelopen. Het is een relaxte stad (als het goed weer is, op dit moment regent het pijpenstelen) om rond te lopen. Het heeft aantrekkelijke parken, genoeg musea en gewoon een bepaalde sfeer die me erg trok. Naast de musea waar ik net over vertelde ben ik ook naar 2 kunst musea geweest. Maar zoals ik al zei..mijn dagen bestonden vooral uit gewoon rondlopen, naar de markt (vis vis vis en nog eens vis...de kerel van de free walking tour vertelde dat de markt makkelijk te vinden was, een roze gebouw en het ruikt naar vis, haha hij had volledig gelijk als je ongeveer 1 blok afstand van de markt bent ruik je de vis (de goede geur van vis), naar de dierentuin en de wijken verkennen.

Betreft de dierentuin (ja ik moet als soort van dierwelzijn profesional mijn mening hierover geven) was het even heel slikken. Het is een oude stadsdierentuin zoals wij die hebben in Amsterdam en Rotterdam. Maar hier in Santiago zijn zij nog niet zo door ontwikkeld als bij ons in Nederland. Het meest schokkende vond ik dat groepsdieren alleen zaten (zeeleeuw, kameel, beren (ja ook beren hebben gezelschap nodig), ijsbeer (die op 2jarige leeftijd vanuit Rotterdam was overgekomen!)). En dat dieren die in grote groepen leven maar met zijn 2en waren (chimpanzees, andere apen soorten, zebra´s). Het is een vreemde dierentuin gebouwd op een heuvel in de stad en er is weinig plek. Ze adverteren trots op de diversiteit die ze hebben. Maar ik weet niet of je daar trots op moet zijn als je enkel plek hebt voor 1 dier per diersoort. De oplossing in mijn ogen is eenvoudig, verminder de diversiteit en zorg voor geschikte omstandigheden voor de dieren die er zijn. Ik weet dat er uiteraard economische redenen zijn om de diversiteit in een dierentuin zo groot mogelijk te houden (ook in andere dierentuinen is dat van groot belang), maar voor mij mag dat absoluut niet ten koste gaan van het welzijn van de dieren. Het gedrag wat ik zag in die tijd dat ik er rondliep was vooral inactiviteit (wat ook gezien kan worden als afwijkend gedrag), dieren die gewoon op de grond lagen, niet slapend ofzo maar met ogen open te niksen. Toen ik daar rondliep besefte ik dat ik nog altijd mijn carriere wil maken in dierwelzijn. En dat ik tijdens en na deze trip zal blijven werken aan mijn carrier om het richting te geven en iets positiefs toe te voegen in het leven van deze dieren.

Owja ook nog naar Valparaiso en Vina del Mar geweest. Vooral Valparaiso (een havenstad) vond ik wel boeiend. Wederom door het hoge gehalte aan artiesten, grafiti. Ik kon me makkelijk het leven van een schrijver in deze stad voorstellen. Het romantische van de zee, de ruigheid van de wind, het harde werken van de mannen in de haven enz. Owja en nog ander nieuws ik heb eindelijk de foto´s van de Inca Trail (laatste dag in Machu Picchu)...Dus volgende keer staan ze op internet!!!

Santiago dus...Ik ben hier 8 nachten geweest. En ik heb gisteren met grote moeite en twijfel een busticket geboekt naar Púcon. Ik vertrek vanavond naar Púco, wat ongeveer een 10 uur durende busrit is, een eitje dus. Soms is het lastig om een plek achter te laten, dit was het geval in Cusco, Sucre en nu ook Santiago. Maar ik moet verder want winter komt eraan en ik wil voor die tijd graag wat wandeltochten gemaakt hebben in Patagonië. De route die ik ga volgen ziet er ongeveer zo uit: Púcon - Puerto Vares - Puerto Montt - Chiloé eiland - Punta Arenas - Puerto Natales - Torres del Paine en dan op naar Argentinië Ushuaia. Ik hoop in begin juni in Ushuaia te zijn. Dat wordt een uitdaging want het is volop Winter daar en wegen en hostels enzo zijn dan gesloten. Maar ik ga kijken hoever ik kom.

Jullie gaan richting de zomer, ik richting de sneeuw en de kou. Verschil moet er zijn...

Ik denk aan het kleine kikkerlandje ;-)

Liefs

Michèle

Ps. Een laatste ding. Door de relatief duren prijzen hier ben ik genoodzaakt om te koken...Haha de mensen die mij kennen weten hoe ik daar over denk ieeeeek... Uhm maar ik vroeg me af of jullie ervaren koks wat recepten op zouden kunnen sturen.. Als het kan dan graag met de volgende kenmerken: makkelijk, snel, gezond maar met niet te veel ingrediënten (is niet te doen als je reist) en niet te veel oven dingen aangezien ik nooit weet of ik een oven beschikbaar heb. Ik hoor het graag!